مقایسه اثربخشی الگوهای پداگوژیک سنتی و مبتنی بر یادگیری فعال در ارتقای شایستگی‌های حرکتی و انگیزش دانش‌آموزان در کلاس تربیت بدنی

کد مقاله : 1041-4THPECONF (R1)

نویسندگان

نرجس اقدامی عربانی * آموزش و پرورش

چکیده مقاله

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی الگوهای پداگوژیک سنتی و مبتنی بر یادگیری فعال در ارتقای شایستگی‌های حرکتی و انگیزش دانش‌آموزان در کلاس تربیت‌بدنی بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رشت بود که از میان آن‌ها ۷۵ نفر با روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه آموزش سنتی، مدل آموزش از طریق بازی برای فهم (TGfU) و مدل آموزش ورزش (SE) گمارده شدند. مداخلات آموزشی طی هشت هفته (۱۶ جلسه) اجرا شد. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل آزمون شایستگی‌های حرکتی برونینکس–اوزرتسکی (BOT-2) و پرسشنامه انگیزش در کلاس تربیت‌بدنی (SMS-II) بودند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروه‌ها در متغیرهای شایستگی حرکتی و انگیزش تفاوت معناداری وجود دارد (p < 0.001)؛ به‌گونه‌ای که گروه‌های TGfU و SE نسبت به گروه سنتی پیشرفت بیشتری نشان دادند. همچنین، اثر زمان و تعامل گروه×زمان در هر دو متغیر معنادار بود و نتایج پیگیری حاکی از پایداری اثر مداخلات بود. یافته‌ها بیانگر آن است که رویکردهای یادگیری فعال مبتنی بر بازی، تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری، نسبت به روش‌های سنتی، تأثیر مثبت‌تر و ماندگارتری بر ارتقای شایستگی‌های حرکتی و انگیزش دانش‌آموزان دارند. بر این اساس، به کارگیری مدل‌های TGfU و SE می‌تواند راهبردی کارآمد برای بهبود کیفیت تدریس تربیت‌بدنی و تحقق اهداف یادگیری تمام‌ساحتی در مدارس باشد.

کلیدواژه ها

تربیت‌بدنی مدرسه، یادگیری فعال، TGfU، آموزش ورزش، انگیزش، شایستگی حرکتی

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر