| آزمونهای برآورد کننده حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) |
| کد مقاله : 1129-4THPECONF (R1) |
| نویسندگان |
|
حمزه مرادی *1، نرگس ذال نژاد2 1استادیار تربیت بدنی، گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. 2اداره آموزش و پروش ناحیه 3 تبریز. |
| چکیده مقاله |
| ا امروزه، اهمیت و ضرورت آمادگی قلبی- تنفسی به عنوان یک عنصر اساسی در افزایش سلامت جسمانی و برنامه آمادهسازی رشته های مختلف ورزشی بر کسی پوشیده نیست. حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max)، معیاری برای ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی حاصل از فعالیت بدنی میباشد. به طور معمول، وضعیت آمادگی قلبی- تنفسی حاصل از فعالیتبدنی با اندازهگیری مستقیم حداکثر اکسیژن مصرفی در طی عملکرد آزمون ورزشی بیشینه سنجیده میشود. با این وجود، اندازهگیری مستقیم حداکثر اکسیژن مصرفی اغلب به محیطهای آزمایشگاهی، پژوهشی و بالینی و پژوهشگاهی محدود میشود زیرا مستلزم هزینه، تجهیزات تخصصی و پرسنل با تجربه است. بنابراین هدف مطالعه از مطالعه حاضر، بررسی و معرفی آزمونهای آزمایشگاهی و میدانی مهم و کاربردی جهت برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی میباشد. میزان حداکثر اکسیژن مصرفی به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم تعیین میشود. روش مستقیم مستلزم فعالیت ورزشی مرحلهای به صورت فزاینده از فعالیت سبک تا حداکثر است. اندازهگیری مستقیم حداکثر اکسیژن مصرفی به دو صورت مدار بسته و مدار باز قابل اجرا است. اما اندازهگیری غیرمستقیم حداکثر اکسیژن مصرفی به صورت آزمونهای بیشینه و زیربیشنه (آزمونهای دویدن،راه رفتن، پله، دوچرخه کارسنج و روی نوارگردان) و حتی بدون آزمون (با استفاده از شاخص توده بدنی و درصد چربی) قابل اجرا هستند. |
| کلیدواژه ها |
| حداکثر اکسیژن مصرفی ، آمادگی قلبی-تنفسی، آزمون های بیشینه، آزمون های میدانی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
