ارتباط دست برتر و تحلیل رفتگی ورزشی در دانشجویان ورزشکار

کد مقاله : 1187-4THPECONF

نویسندگان

ریحانه کلاکی جویباری * دانشگاه تهران

چکیده مقاله

این مطالعه رابطه بین تحلیل‌رفتگی ورزشی و دست برتر را در جمعیت ۳۷۶ دانشجوی ورزشکار ۱۸ تا ۲۳ سال بررسی کرد. داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد تحلیل‌رفتگی ورزشی (ABQ) جمع‌آوری شد و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۷ و آزمون t مستقل انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین دست برتر (راست‌دست یا چپ‌دست) و میزان تحلیل‌رفتگی ورزشکاران تفاوت معناداری وجود ندارد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که دست غالب به تنهایی شاخص قابل اتکایی برای پیش‌بینی ریسک تحلیل‌رفتگی نیست و نمی‌تواند به‌عنوان معیار عملی برای تعیین ورزشکاران در معرض خطر مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، پیشگیری و مدیریت تحلیل‌رفتگی باید بر عوامل محیطی و روان‌شناختی، از جمله حجم تمرین، کیفیت استراحت، مهارت‌های مقابله‌ای، حمایت روانی و شرایط تمرینی کلی ورزشکاران تمرکز کند. این نتایج تأکید می‌کند که تحلیل‌رفتگی ورزشی پدیده‌ای چندعاملی و پیچیده است و ارزیابی و مداخله باید بر ویژگی‌های فردی، روانی و محیطی ورزشکاران متمرکز باشد تا برنامه‌های پیشگیرانه و آموزشی مؤثر طراحی شوند و سلامت جسمی و روانی آن‌ها حفظ شود.

کلیدواژه ها

تحلیل‌رفتگی ورزشی، دانشجویان ورزشکار،دست برتر، ورزشکاران.

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر