شناسایی موانع اجرای مدل‌های غیرخطی در مدارس ورزشی از دیدگاه ذی‌نفعان
کد مقاله : 1218-4THPECONF
نویسندگان
اعظم طلابی مزرعه نو *1، محمد صادق زارع2، حجت مردانه طالشمکائیل2
1گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی ۸۸۹- ۱۴۶۶۵ تهران، ایران
2گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی ۸۸۹- ۱۴۶۶۵ تهران، ایران.
چکیده مقاله
با وجود پشتوانه نظری قوی رویکردهای غیرخطی در مدیریت و پرورش استعدادهای ورزشی، به نظر می‌رسد اجرای این مدل‌ها در بستر واقعی مدارس ورزشی با چالش‌هایی روبرو است. این پژوهش با هدف شناسایی موانع اجرای مدل‌های غیرخطی در مدارس ورزشی از دیدگاه ذی‌نفعان انجام شد. این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد مطالعه موردی چندگانه انجام گرفت. مشارکت‌کنندگان شامل چهار گروه ذی‌نفع اصلی (مدیران مدارس، مربیان، دانش‌آموزان ورزشکار و والدین آنان) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و با حداکثر تنوع انتخاب شدند. داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه‌ساختاریافته عمیق گردآوری و با به کارگیری روش تحلیل مضمون (تماتیک) براون و کلارک (2006) تحلیل شدند. تحلیل داده‌ها منجر به شناسایی چهار مضمون اصلی به عنوان موانع کلیدی شد: ۱. موانع ساختاری-اداری: شامل نظام متمرکز، برنامه‌های درسی ثابت و کمبود منابع (زمان، نیروی انسانی، امکانات).
۲. موانع فرهنگی-نگرشی: شامل فرهنگ مدال‌محوری و نتیجه‌گرایی کوتاه‌مدت. ۳. موانع مرتبط با ویژگی‌های ذی‌نفعان: شامل وابستگی ورزشکاران به دستورالعمل مستقیم و انتظارات سنتی والدین . 4. موانع دانشی-مهارتی مربیان: شامل عدم آگاهی و تسلط کافی بر مبانی علمی و ابزارهای عملی مورد نیاز برای طراحی و هدایت فرآیندهای غیرخطی. یافته‌ها نشان داد که موانع اجرای مدل‌های غیرخطی در مدارس ورزشی، موانعی چندلایه، درهم‌تنیده و سیستمی هستند که صرفاً با یک راه‌حل آموزشی قابل رفع نیستند. گذار موفقیت‌آمیز به سمت ادغام این رویکردها، نیازمند تغییر پارادایمیک همزمان در سطوح سیاست‌گذاری (ایجاد ساختارهای انعطاف‌پذیر)، فرهنگ (تغییر نگرش از نتیجه‌گرایی به فرآیندگرایی)، آموزش حرفه‌ای (ارتقای دانش مربیان) و توانمندسازی ورزشکاران و خانواده‌های آنان دارد.
کلیدواژه ها
یادگیری غیرخطی، مدیریت ورزشی، مدارس ورزشی، دانش‌آموزان ورزشکار، موانع اجرا، تحلیل مضمون.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر