رابطه سن ورزشکار و تمایل به الگوهای خطی در مقابل غیرخطی در یادگیری مهارت‌های ورزشی جدید
کد مقاله : 1258-4THPECONF (R2)
نویسندگان
مهدیه اسلامی نصرت آبادی *
دانشگاه فرهنگیان یزد
چکیده مقاله
یادگیری مهارت‌های حرکتی جدید اغلب از الگوهای خطی (پیشرفت تدریجی و پایدار) یا غیرخطی (نوسانات عملکردی، جهش‌ها و دوره‌های فلات) پیروی می‌کند. سن به عنوان یک عامل رشدی کلیدی، ممکن است بر ترجیح یا تجربه این الگوها تأثیر بگذارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه سن ورزشکار با تمایل به الگوهای خطی در مقابل غیرخطی در یادگیری یک مهارت ورزشی جدید انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی با طرح مقطعی بود. جامعه آماری شامل ورزشکاران ۸ تا ۴۰ سال شهر تهران بودند که به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و در سه گروه کودکان (۱۲-۸ سال؛ ۶۰ نفر)، نوجوانان (۱۸-۱۳ سال؛ ۶۰ نفر) و بزرگسالان (۴۰-۱۹ سال؛ ۶۰ نفر) تقسیم شدند. مهارت هدف (پرتاب دارت با دست غیرترجیحی) بود که در ۱۰ جلسه تمرینی ارزیابی شد. الگوی یادگیری هر فرد بر اساس شاخص‌های تحلیل رگرسیون چندقطعه‌ای (تعداد نقاط شکست) و ضریب تغییرات به خطی یا غیرخطی طبقه‌بندی شد. داده‌ها با استفاده از همبستگی، تحلیل واریانس، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سن و تمایل به الگوی غیرخطی رابطه منفی و معناداری وجود دارد، به طوری که ۷۰ درصد کودکان الگوی غیرخطی، ۵۵ درصد نوجوانان الگوی خطی و ۷۵ درصد بزرگسالان الگوی خطی را نشان دادند. . سن ورزشکار به طور معناداری با الگوی یادگیری مهارت جدید مرتبط است. کودکان تمایل بیشتری به الگوهای غیرخطی پرنوسان دارند، . این یافته‌ها بر ضرورت اتخاذ رویکردهای آموزشی متناسب با سن و درک طبیعی بودن نوسانات یادگیری در کودکان تأکید دارد
کلیدواژه ها
سن، یادگیری حرکتی، الگوی خطی، الگوی غیرخطی، مهارت ورزشی، تحلیل مسیر.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر