| اثر تمرینات پلایومتریک بر تغییرات تواتر ضربه دست در شناگران دختر نوجوان ۱۳ الی ۱۷ سال |
| کد مقاله : 1303-4THPECONF (R1) |
| نویسندگان |
|
مهدیه محمدزاده1، توحید مبهوت مقدم2، صادق عباسیان سقی *3 1کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران 2استادیار، گروه علوم ورزشی، موسسه آموزش عالی وحدت، تربت جام، ایران 3گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، کد پستی 889-14665، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی تأثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بالاتنه به تنهایی در مقایسه با تمرین ترکیبی (معلق و پلایومتریک) بر متغیر تواتر ضربههای دست و پا در مسافت ۵۰ متر شنا قورباغه شناگران دختر نوجوان (۱۳ تا ۱۷ سال) بود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با مدل پیشآزمون و پسآزمون بود که ۴۵ شناگر آماتور به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره (پلایومتریک، معلق و ترکیبی) جای گرفتند. اندازهگیری تواتر ضربه در ۵۰ متر قورباغه قبل و بعد از دوره تمرین انجام شد. گروهها به مدت ۸ هفته، هفتهای ۳ جلسه و هر جلسه ۴۵ دقیقه به تمرین پرداختند. گروه پلایومتریک بر فعالسازی چرخه کشش-کوتاهشدن از طریق حرکاتی مانند پرش عمقی جعبه به جعبه و پرش اسکات اسپلیت برای افزایش توان انفجاری متمرکز بود. نتایج تحلیل آماری با آزمون تی زوجی نشان داد که هشت هفته تمرین پلایومتریک به تنهایی تأثیر معنیداری بر تواتر ضربههای دست و پا نداشته است (۰.۰۵ < p). در مقابل، گروه تمرین ترکیبی بهبود معنیداری را در تواتر ضربه حاصل کرد (۰.۰۵ > p). این یافتهها نشان میدهد که توان انفجاری حاصل از پلایومتریک، بدون وجود یک پایه ثبات مرکزی (از طریق تمرین معلق) به طور مؤثر به بهبود فاکتور تکنیکی تواتر ضربه در محیط ناپایدار آبی تبدیل نمیشود. |
| کلیدواژه ها |
| تمرینات پلایومتریکی، توان عضلانی، نوجوان. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
