همه‌گیرشناسی، عوامل خطر و راهبردهای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی در دانش‌آموزان مدارس ایران
کد مقاله : 1306-4THPECONF
نویسندگان
مهرداد رجبی دهنوی، محمدعلی قرائت *، علیرضا روح الامین، متین طایی
دانشگاه فرهنگیان
چکیده مقاله
محیط‌های آموزشی در ایران، به واسطه سهم بالای خود در وقوع آسیب‌های بدنی نیازمند پایش جدی سلامت هستند، به طوری که مدرسه پس از منزل دومین مکان پرخطر برای حوادث در نوجوانان تلقی شده و فعالیت‌های ورزشی، عامل اصلی بیش از چهل و پنج درصد از این آسیب‌ها محسوب می‌شود. هدف از انجام این مرور نظام‌مند، تحلیل همه‌گیرشناسی آسیب‌های ورزشی در بین دانش‌آموزان ورزشکار و شناسایی الگوهای آسیب و عوامل خطر چندگانه (رفتاری، محیطی و روانی-اجتماعی) مرتبط با این حوادث بود .یافته‌ها نشان می‌دهند که میزان شیوع آسیب‌ها در میان دانش‌آموزان ورزشکار، قابل ملاحظه است و نرخ آن در مطالعات مختلف تا 30% دانش‌آموزان ورزشکار گزارش شده است. در تحلیل الگوها، پسران به مراتب آسیب‌پذیرتر بوده و خطر آسیب در آن‌ها بیش از دو برابر دختران تخمین زده شده است. اندام تحتانی شایع‌ترین ناحیه آسیب دیدگی است. عوامل روانی-اجتماعی همچون نگرانی و آشفتگی عاطفی در کنار گرم کردن ناکافی و تکنیک ورزشی غلط، ریسک آسیب‌های مزمن را به طور معناداری افزایش می‌دهند. علاوه بر این، ناکارآمدی ساختاری مدارس در رسیدگی به آسیب‌ها موجب شده استفاده از خدمات سلامت اولیه مدرسه در میان آسیب‌دیدگان بسیار محدود باشد. در نتیجه شیوع قابل توجه آسیب‌های ورزشی که ریشه در عوامل چندگانه رفتاری و روانی-اجتماعی دارد، ضرورت اجرای فوری یک استراتژی پیشگیری جامع، علمی و جنسیت‌محور را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. این راهبرد باید با تمرکز بر مداخلات آموزشی ساختاریافته (همچون پروتکل‌های استاندارد پیشگیری از آسیب) و تقویت زیرساخت‌های مدیریت اورژانس و سلامت روان در مدارس، ایمنی ورزشکاران نوجوان را تضمین کند.
کلیدواژه ها
آسیب‌های ورزشی، پیشگیری، ایمنی مدرسه، دانش‌آموزان.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی