اولویت بندی روش های آموزش تربیت بدنی و ارتباط آنها با مولفه های اوقات فراغت در دانش آموزان متوسطه اول شهر تهران
کد مقاله : 1312-4THPECONF
نویسندگان
عارفه حسنوند1، احمد محمدی مقدم *2، فرحناز فلاح عزیزی3
1گروه مدیریت ورزشی ، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2Department of Physical Education, Khorramabad Branch, Islamic Azad University, Khorramabad, Iran
3دبیر آموزش و پرورش، اداره کل آموزش و پرورش لرستان، خرم‌آباد، ایران
چکیده مقاله
هدف تحقیق حاضر، اولویت‌بندی روش‌های آموزشی در تربیت بدنی بر اساس نظر دانش‌آموزان و بررسی ارتباط این روش‌ها با مولفه‌های اوقات فراغت در گروهی از نوجوانان مقطع متوسطه اول بود. نمونه تحقیق شامل 372 دانش‌آموز پسر از شهر تهران بود که پس از احراز شرایط لازم برای ورود به پژوهش، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه استاندارد روش‌های تربیت بدنی و پرسشنامه استاندارد کیفیت اوقات فراغت دانش‌آموزان بودند. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که مهم‌ترین اولویت‌ها در روش‌های تربیت بدنی شامل آموزش دانش‌آموزمحور، آموزش معلم‌محور و آموزش فناوری‌محور بود، در حالی که استفاده از مولفه‌های کمک‌آموزشی در رتبه چهارم اهمیت قرار داشت. بررسی‌های آماری نشان داد که میان روش‌های آموزش تربیت بدنی (بجز مولفه آموزش دانش‌آموزمحور) و کیفیت گذران اوقات فراغت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (سطح معناداری کمتر از 05/0). همچنین بر اساس نتایج آزمون رگرسیون مشخص شد که یازده درصد از تغییرات کیفیت اوقات فراغت قابل‌تبیین توسط مولفه‌های روش تدریس تربیت بدنی است. اغلب دانش‌آموزان نوجوان در این دوره به دنبال یافتن محیط‌های مناسب برای گذراندن اوقات فراغت خود هستند. بنابراین، پرداختن به فعالیت‌های تربیت بدنی می‌تواند در این زمان به هدایت صحیح آن‌ها و تشویق به انتخاب سبک زندگی سالم کمک شایانی کند.
کلیدواژه ها
آموزش تربیت بدنی، مولفه های اوقات فراغت، متوسطه اول، آموزش دانش آموز محور.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر