تأثیر الگوی پداگوژیکی بازی‌های آموزشی بر انگیزش، مشارکت و یادگیری مهارت‌های بنیادی دانش آموزان دوره ابتدایی
کد مقاله : 1335-4THPECONF (R1)
نویسندگان
هاجر چراغیان *1، مژگان افشونی2، فرشته غلامی3
1معلم
2دانشجو
3فرهنگی
چکیده مقاله
با وجود تأکید بر رویکردهای فعال در آموزش، روش‌های سنتی دستوری همچنان در درس تربیت بدنی مدارس ابتدایی ایران غالب است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر الگوی پداگوژیکی بازی‌های آموزشی-پرورشی بر سه متغیر انگیزش درونی، مشارکت فعال و یادگیری مهارت‌های حرکتی بنیادی دانش‌آموزان پایه سوم ابتدایی انجام شد. این مطالعه با روش ترکیبی (آمیخته) متوالی اکتشافی انجام شد. در فاز کمی، از طرح نیمه‌آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه سوم ابتدایی ناحیه 4 شهر کرج در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. نمونه‌ای به حجم ۴۸ نفر از دو کلاس به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (۲۴ نفر) و کنترل (۲۴ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه (هفته‌ای دو جلسه) تحت آموزش با الگوی بازی‌های آموزشی-پرورشی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل روش سنتی دستوری را دریافت کرد. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه انگیزش درونی هارتر (۱۹۸۱)، چک‌لیست مشاهده مشارکت فعال (SAM) و آزمون محقق‌ساخته مهارت‌های حرکتی بنیادی (براساس TGMD-3) بودند. در فاز کیفی، مصاحبه نیمه‌ساخت یافته با ۸ معلم و مشاهده ۶ جلسه آموزشی انجام شد. نتیجه‌گیری: الگوی پداگوژیکی بازی‌های آموزشی-پرورشی به‌عنوان یک راهبرد مؤثر می‌تواند انگیزش، مشارکت و یادگیری مهارت‌های بنیادی دانش‌آموزان در درس تربیت بدنی را به‌طور همزمان ارتقا دهد. گنجاندن این الگو در برنامه‌های آموزش معلمان و بازنگری در کتب راهنمای معلم پیشنهاد می‌شود.
کلیدواژه ها
پداگوژی بازی، بازی‌های آموزشی-پرورشی، انگیزش درونی، مشارکت فعال، مهارت‌های حرکتی بنیادی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر